گاندو / Mugger / Crocodylus palustris

[shervin]

درست است که اهالی سیستان و بلوچستان با گاندو رفتار درستی دارند و به او آسیبی نمی رسانند اما این جانور از تهدیدات آدم ها بی نصیب نمانده است. بهره وری و توسعه در بسیاری از موارد به ضرر جانوران و محیط زیست منجر می شود و این موضوع درباره گاندو و زیستگاهش هم صادق است. سد سازی یکی از موارد است. با اینکه ساختن سد، نکات مثبت زیادی دارد ولی باعث می شود تا بیشتر قسمت های دریاچه از نظر اکولوژی یا بیولوژیکی نامناسب شده و این جانور زیستگاه خود را از دست بدهد. اصولا تخریب زیستگاه بزرگترین تهدید برای گاندوهاست. عوامل طبیعی مثل سیل و خشکسالی از مصیبت های دیگر این جانور است. سیلاب های تند و ناگهانی در اثر بازندگی های خاص منطقه که به شدت گل آلود هستند، باعث ایجاد خفگی یا صدمات جسمانی و فیزیکی و باعث مرگ و میر نوزادان می شوند. عکس این موضوع هم باز به ضرر نوزادان گاندو است. کم ابی بیش از حد باعث خشک شدن برکه ها می شود و جای امن را از آنان می گیرد. تبدیل و تغییر زمین های حاشیه منابع آبی، برداشت آب توسط موتور پمپ ها و سمپاشی برکه ها برای مبارزه با مالاریا از دیگر عواملی است که باعث تخریب زیستگاه این جانور می شود.

در آخرین طبقه بندی صورت گرفته توسط اتحادیه جهانی حفاظت از طبیعت IUCN عوامل تهدید کننده این گونه بررسی شد و آن را جزء گونه های آسیب پذیر طبقه بندی کردند. بنا بر گزارش گروه تخصصی کروکودیل وابسته به IUCN عمده عوامل تهدید کننده جهانی این گونه، شکار بیش از حد و غیر قانونی و تخریب زیستگاه است.

خوشبختانه در ایران شکار گاندو ها منتفی است چرا که هم تحت حفاظت محیط زیست هستند و هم استفاده ای از آنها نمی شود. جریمه شکار این جانور در ایران 32 میلیون ریال تعیین شده. بنابراین تمساح پوزه کوتاه ایرانی مثل هم گونه خود در پاکستان دچار تهدید شکار نیست.

قبل از سال 1970 میلادی مسئولان هند برنامه حفاظتی و مدونی برای بقای گاندوها تدوین کردند که منجر به جمع آوری تخم و نوزادان و پرورش و رهاسازی آنها در طبیعت شد. این برنامه یکی از موفق ترین برنامه های حفاظتی برای این گونه بوده و یکی از آرزوهای من این است که آن را در ایران هم اجرا کنم.

ادامه دارد...