گاندو / Mugger / Crocodylus palustris

[shervin]

روابط بین اهالی محلی بلوچستان و گاندوها همیشه صلح آمیز و توام با احترام بوده است. گویا قرارداد صلحی نانوشته از قرن ها پیش بین آنها وجود دارد تا هیچ کدام با دیگری کاری نداشته باشند. گاهی گاندو برای آنکه از برکه ای در یک روستا به برکه دیگری در روستای دیگر مهاجرت کند، از بین خانه ها عبور می کند. خانه محلی های منطقه، بیشتر به شکلی است که حیاط ندارند. تصور کنید که خوابیده اند و ناگهان صدای عجیبی می شنوند. چشم که باز می کنند، می بینند یک تمساح از محوطه خانه شان رد می شود. اما جالب است که طبق همان قرارداد نانوشته، تا به حال در این نقل مکان، حمله ای از سوی تمساح مردابی نسبت به مردم صورت نگرفته و اهالی هم هیچ وقت به این جانور حمله نمی کنند و به او آسیبی نمی رسانند.

دلیل مهاجرت یا جا به جایی گاندوها، پیدا کردن آب و تامین غذاست و به همین دلیل گاندوها جایی می روند که آب باشد. محلی ها هم گاندو را مایه برکت و به خصوص پر آبی می دانند و  درباره اش می گویند: <هر جا که گاندو باشد، آب هم هست>. به همین دلیل مردم منطقه نه تنها گاندوها را مهاجم نمی دانند بلکه با آنها بسیار بزرگوارانه برخورد می کنند. درست است که گاندو وقتی غذایی گیرش نیاید به احشام آنها حمله می کند، اما این کار او دیگر برای مردم، بحثی عادی و مرسوم است. آنها می دانند که حیوان گرسنه است و نمی تواند تشخیص دهد که شکارش اهلی بوده و متعلق به روستاست.

اما قرارداد صلح بین اهالی و این جانور درنده خو حد و مرزی دارد. نزدیک شدن به حریم گاندو می تواند خطر آفرین باشد و این موضوع را اهالی محلی به خوبی می دانند. کوچک ترین عملی در نقض قرارداد، می تواند به اتفاقی دل خراش منجر شود. در سال 1385 و در زمان خشکسالی بود که در یکی از روستاها برای پسربچه ای اتفاق ناگواری افتاد. چند بچه در برکه ای شنا می کردند که محل زندگی گاندوی بالغی بود. یکی از بچه ها بیش از حد به این جانور نزدیک می شود و گاندو هم پای او را می گیرد و در آب خفه اش می کند. بچه را تکه تکه نمی کند و او را نمی خورد بلکه فقط او را با خود به زیر آب می برد. چون تعداد این حمله ها بسیار کم بوده و در قیاس با جمعیت انسان ها و تعداد این گونه، می توان آن را در حد صفر حساب کرد، باید این گونه اتفاقات را نوعی اشتباه در تشخیص شکار دانست. در منطقه باهوکلات گزارش هایی هم از حمله های خفیفی مانند گاز گرفتگی دست یا پای روستاییان منطقه وجود دارد که قابل چشم پوشی است.

با وجود این، گاندو همیشه آرام نیست و نزدیک شدن بیش از حد به حریمش خطر ساز خواهد بود. عکس العمل های این جانور هنگام احساس خطر بسیار غیر منتظره است. حرکات دم و سرش قوی است و ضربات سر یک تمساح بزرگ به راحتی می تواند ساق پای آدم را بشکند. قدرت فک این جانوران مثل کوسه ها بالاست و با آنکه به راحتی می توان فک آنها را کنترل کرد تا باز نشود، اما وقتی بخواهند آن را ببندند، مهار کردن آن امکان پذیر نیست. من تا بهار سال پیش، تجربه ای از گاز گرفتن تمساح مردابی نداشتم. برای بررسی لانه ها، سمت باهوکلات رفته بودیم. همکارانمان آنجا گاندویی را گرفته بودند و در محل پاسگاه درگس نگهداری می کردند که ما هم به آنجا رفتیم. پایم را روی سرش گذاشته بودم که با سر ضربه ای زد و تا از دندان هایش در پای چپم فرو رفت. خوشبختانه فکش به هم قفل نشد چون به هر اندازه قفل می شد، به همان اندازه از پایم کنده می شد.

ادامه دارد...