کانگوروی قرمز / Red Kangaroo / Macropus rufus

[P@RSA]

این کانگورو بزرگترین کیسه دار زنده به شمار می آید. وزن حیوان نر پیر حدود 70 کیلوگرم است. نرها دارای پشم پرپشت و قرمز مایل به حنایی هستند اما پشم ماده ها خاکستری مایل به آبی است. غالباً از آنها با نام جهندگان آبی یاد می شود. 

کانگوروی سرخ در علف زارهای بایر مناطق بیابانی و گله های کوچک زندگی می کند. این گله ها شامل یک نر بالغ و چند ماده است.


این حیوان در گرمای روز، کنار برآمدگی صخره ها یا زیر سایه درختان به استراحت می پردازد و شب هنگام بیرون آمده، در پی خوردن و آشامیدن می رود.


هر چند به اندازه یک گوسفند غذا می خورد، اما غذا را با بازده بیشتری تبدیل به انرژی می کند. گفتنی است که بدن کانگورو 52% و بدن گوسفند 27% گوشت دارد.


زاد و ولد در سراسر سال انجام می گیرد و دوره بارداری 30 تا 40 روز ادامه می یابد. چند ساعت پیش از تولد، مادر پوزه اش را به کیسه می مالد و آن را تمیز می کند. به این ترتیب که دمش را از بین دو پایش رو به سمت جلو می برد، روی زمین می نشیند و کیسه را با دو دست خود باز نگه می دارد و درون و بیرون آن را می لیسد و گاهی تا زمان تولد به این کار ادامه می دهد.


نوزاد تازه به دنیا آمده، تنها 75 صدم گرم یا 750 میلی گرم وزن دارد، یعنی یک سی هزارم وزن مادر. با اینکه تا این اندازه کوچک است، پنجه های دستش به خوبی رشد می کند و از آن برای بالا کشیدن خود به سمت کیسه بهره می گیرد.


به محض آنکه به سلامت درون کیسه جای گرفت، نوک یکی از پستان ها را به دهان میگیرد. نوک پستان همگام با نوزاد رشد می کند و زمانی که نوزاد از شیر گرفته می شود، طول آن به ده سانتی متر می رسد. کیفیت شیر مادر نیز به موازات رشد نوزاد تغییر می کند و در مراحل تکمیلی رشد نوزاد، غنی تر و پر چرب تر می شود.


نوزاد کانگورو حدود 240 روز را درون کیسه سپری می کند و پس از آن تا 120 روز همراه مادر باقی می ماند. در این مدت نیز با وجود آن که شاید برادر یا خواهر کوچکتری داشته باشد، گاهی سر خود را برای مکیدن به درون کیسه می برد.


در شرایط سخت خشکسالی، بسیاری از نوزادان درون کیسه تلف می شوند اما این ضایعه با ذخیره جنین های داخل رحم مادر جبران می شود.


این کانگورو تا همین اواخر به میزان گسترده ای شکار می شد، اما امروزه به شدت تحت مراقبت است.


منبع: دائرةالمعارف حیوانات / نشر قاف