کایوت / Coyote / Canis latrans

[Neda Ariania]

نام علمی: Canis latrans  (به معنی سگ پارس کننده)

نام عمومی: Coyote  (کایوت)

این سگ سان به نام " گرگ قهوه ای مایل به زرد Prairie Wolf " هم شهرت دارد.

خانواده: Canidae


کایوت / Coyote / Canis latrans


زیستگاه اصلی : آمریکای شمالی و مرکزی ( تاکنون 19 زیرگونه از این حیوان شناخته شده است که 16 زیرگونه آن متعلق به کانادا ، مکزیک و ایالات متحده هستند و سه زیرگونه دیگر در آمریکای مرکزی یافت می شوند. )

وضعیت بدنی: کایوت ها 42 دندان دارند، از جمله 4 دندان نیش بلند. چشم هایشان به رنگ زرد یا کهربایی است . آنها را ممکن است در رنگ های متفاوتی ببینیم. تنوع رنگی از قهوه ای مایل به خاکستری تا خاکستری مایل به زرد در قسمت های بالایی بدنشان دیده می شود در حالیکه زیر گردن و شکمشان زرد کمرنگ یا سفید است. پاهای جلویی ، اطراف سر و پوزه شان ، به رنگ قهوه ای مایل به قرمز است. پشتشان گندمگون و سر دمشان سیاه است . یک بار در سال موهای خزشان می ریزد که شروع آن در ماه می است و ابتدا موهای روشنشان را از دست می دهند. در نهایت این ریزش مو در ماه جولای با یک ریزش کامل و گسترده به پایان می رسد. با توجه به اندازه سرشان ، گوش های نسبتا" بزرگی دارند همانطور که پاهایشان هم با توجه به اندازه بدنشان ، کوچک به نظر می رسد. کایوت های کوهستان ، خز تیره ای دارند اما کایوت های بیابان گرد ، خزشان بیشتر به رنگ زرد متمایل است. نکته آخر اینکه کایوت های نر از ماده ها جثه بزرگتری دارند.

وزن: حدودا" 15 تا 46 پوند / 7 تا 21 کیلوگرم وزن پیدا خواهند کرد.

طول بدن: به طور متوسط بین 30 تا 40 اینچ / 75 تا 100 سانتیمتر رشد طولی پیدا می کنند.

وضعیت زندگی: بصورت گروهی زندگی می کنند. هر گروه 6 عضو دارد که از کایوت های بالغ ، یکساله و حتی توله تشکیل شده اند. در واقع هر گروه متعلق به یک خانواده است. گروه کایوت ها معمولا" از گروه گرگ ها کوچکتر است و وابستگی بین اعضای آن هم کمتر است. کایوت ها قادر هستند که لانه شان را خودشان حفر کنند اگرچه که گاهی لانه موش خرماهای کوهی یا گورکن های آمریکایی را غصب می کنند. حس قلمرو طلبی کایوت ها تا بدانجاست که گاهی تا 19 کیلومتر ، اطراف لانه را در حکم قلمرو خود می دانند و برای تعیین آن در امتداد محدوده قلمرو حرکت کرده و آن را علامت گذاری می کنند.

شکار و تغذیه: اگر چه کایوت ها بصورت دسته جمعی و در گروه های بزرگ ، حرکت می کنند اما اساسا" دو تایی به شکار می پردازند. بیشتر از پستانداران کوچک تغذیه می کنند اما با این حال دیده شده که به شکار پرندگان ، مارها ، سوسمار ها ، آهوان و ... نیز پرداخته اند. بیشتر کایوت ها اساسا" خوردن گوشت تازه را ترجیح می دهند. برخی از آنها هم خود را به خوردن زباله های انسان ها یا گوشت دام ها عادت داده اند.

تولید مثل: دوارن بارداری ماده ها بین 60 تا 63 روز به طول می انجامد و معمولا" قادرند بین 1 تا 19 توله به دنیا بیاورند. حد متوسط تعداد توله ها 6 تاست. هر توله حدودا" 250 گرم وزن دارد اما معمولا" بین 50 تا 70 درصد از توله ها به سن بلوغ نمی رسند. آنها با چشم هایی کور و گوش هایی کر به دنیا می آیند. رشد کایوت ها نسبت به گرگ ها سریع تر است و به همین دلیل بعد از 10 روز توله ها توانایی دیدن و شنیدن پیدا کرده و بین 21 تا 28 روز بعد از تولد هم شروع به بیرون آمدن از لانه می کنند. توله های نر لانه را در 6 تا 9 ماهگی ترک می کنند اما ماده ها با والدین می مانند و از اعضای گروه می شوند. بچه ها بین 9 تا 12 ماهگی به رشد کاملشان می رسند . در واقع بلوغ کایوت ها در یکسالگی اتفاق می افتد.

طول عمر: در وحش حداکثر تا 10 سال عمر می کنند اما در اسارت می توانند تا 18 سال هم به زندگیشان ادامه دهند.


برگرفته از:

کد:

http://en.wikipedia.org/wiki/Coyote
http://www.tpwd.state.tx.us/huntwild/wild/species/coyote/
http://www.nationaltrappers.com/coyote.html
http://www.mnh.si.edu/mna/image_info.cfm?species_id=29
photo: simbiosisactiva.org

ندا آریانیا / Sunday 13 July 2008

[P@RSA]

حیوانی بسیار سازگار است به گونه ای که به بقای خود ادامه داده است و حتی با اینکه سال ها برایش تله گداشته و مسمومش کرده اند، توانسته است جمعیت خود را افزایش دهد.

گمان می رود که تا اندازه ای، گوسفندان، گوساله ها و مرغ و خروس های خانگی را نیز می کشد اما غذای اصلی اش، جوندگان و خرگوش ها هستند که برای کشاورزان نیز سودمند است. مارها، حشرات، لاشه، انواع میوه ها و توت و علف نیز می خورد و برای صید سخت پوستان، ماهی و قورباغه، داخل آب نیز می رود.

این حیوان در اواخر زمستان جفت گیری می کند و پس از دوره ای 63 تا 65 روره، 5 تا 10 نوزاد به دنیا می آورد. اما پس از آن، پدر و مادر هر دو به شکار می روند. نوزادان وقتی 6 تا 7 ماهه شوند، پدر و مادر را ترک می کنند و به دنبال قلمرویی برای خود می گردند.

این حیوان در آمریکای شمالی، هم پایه شغال در آسیا و آفریقاست.


منبع: دائرةالمعارف حیوانات / نشر قاف